Never give up...

Καλησπέρα.. Η πρώτη μας κοινή καλησπέρα! Είμαι λίγο χαμένη μέσα στον κόσμο του διαδικτύου αλλά παράλληλα πολύ ενθουσιασμένη με την δημιουργία του πρώτου μου blog με τίτλο ''never give up...''. Μην τα παρατάς λοιπόν..αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου φράσεις. Επηρεασμένη λίγο από το τραγούδι των Ηurts ..''don't let go..never give up..it's such a wonderful life..!!!'' και επηρεασμένη πολύ περισσότερο από τα διάφορα καθημερινά εμπόδια που αντιμετωπίζει κανείς στην καθημερινότητα του. Άγχος, στρες, καθυστερήσεις των θέλω μας, αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της.
Να ξυπνάς με όλη την καλή σου διάθεση, να βάζεις δυνατά τον αγαπημένο σου ραδιοφωνικό σταθμό τρώγοντας το πρωινό σου και να φεύγεις για τη σχολή.. και ενώ όλα μοιάζουν οτι θα κυλήσουν ήρεμα.. συμβαίνει το ένα κακό μετά το αλλό.. βλέπεις να περνά το λεωφορείο μπροστά στα μάτια σου και εσύ να το χάνεις επειδή για ακόμη μια φορά ο περιπτεράς χαζεύει κ δεν σου δίνει στην ώρα τους τα μπλε εισιτήρια ( εδώ συνειδητοποιείς οτι για ακόμη μια φορά δεν θυμήθηκες να βγάλεις κάρτα και αυτό το μήνα) ή είναι ασφυχτικά γεμάτο και η μυρωδιά είναι απελπιστική που δεν αντέχεται , οι συνεπιβάτες να σε κοιτούν με μισό μάτι μήπως τους κλέψεις ή τους προλάβεις την κενή θέση που θα αδειάσει και ξαφνικά πετυχαίνεις και μια απεργιακή κινητοποίηση στο δρόμο σου που σε καθυστερεί ( κατανοητό ότι έχουν κ αυτοί τα δίκια τους αλλά τι φταις εσύ που δεν έχεις καμία εξουσία στα χέρια σου για να τους βοηθήσει; Και παράλληλα σκέφτεσαι ότι θα βρεθείς σύντομα κ εσύ στην ίδια θέση να διεκδικείς τα δικαιώματά σου!). Κατεβαίνεις λοιπόν, περπατάς μέχρι τη σχολή, βλέποντας τριγύρω σου όλες τις φυλές και τις κοινωνικές τάξεις αυτής της χώρας, από την κυρία με την πανάκριβη τσάντα μέχρι την κυρία που ζητιανεύει για να ζήσει και στο τέλος αφού έχεις περάσει ολη αυτή την ψυχική και σωματική ταλαιπωρία μέσα σε διάστημα μισής ώρας, ο καθηγητής δεν σε αφήνει να περάσεις μέσα γιατί άργησες 5 λεπτά.. και εκεί λες: Ως εδώ!!!
Και εδώ έρχεται ο τίτλος μας.. ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ!!! γιατί μπορεί η ζωή να είναι δύσκολή, να αντιμετωπίζεις χιλιάδες προβλήματα.. οικογενειακά, προσωπικά, επαγγελματικά αλλά τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την ζωή σου! Την πολύτιμη ζωή μας που μόνο όταν βιώνουμε την απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου καταλαβαίνουμε πόσο τυχεροί είμαστε που είμαστε ζωντανοί και ας αντιμετωπίζουμε αυτά τα απλά καθημερινά προβλήματα, γιατί μπροστά στην ανθρώπινη ζωή και την υγεία μας αυτά είναι απλά... απλά!!!:-))). Καλή μου δημιουργική αρχή!!!
ΥΓ: Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γιαγιά που έχασα από τη ζωή πρόσφατα.